‘Bij Casa Clara voelde ik me op mijn gemak en werd ik hartelijk ontvangen. Ik heb me er kunnen ontspannen en heb er een moment van rust en steun mogen ervaren die mij een adempauze heeft gegeven tijdens moeilijke periodes. De omgeving is rustgevend en ik was letterlijk en figuurlijk in goede handen.’

‘Ik vind het heel ontspannend. En het deed me goed toen ik veel rugpijn had aan het einde van mijn behandeling. De jacuzzi is leuk. Het is buiten en als het koud is, is het nog leuker omdat het lekker warm is in het water met de bubbels. Fanny is aardig en ze masseert erg goed. Ze vraagt je wat voor massage je wilt, en ze kan heel goed luisteren. Nogmaals bedankt Fanny voor alles wat je doet voor zieke kinderen en andere mensen.’

‘Hartelijk dank voor deze geweldige dag! Het was top !!! De foto’s zijn ook super en laten me glimlachen 😉 Fanny, een enorme dank voor de massage, het was onbeschrijfelijk. Het is verbazingwekkend hoe verschillend het was van alles wat ik ooit heb gehad … Kortom, je zult me waarschijnlijk binnenkort weer zien! 😉 En bedankt aan alle drie voor de mooie momenten die we hebben gedeeld in de tuin. Het was echt een hele mooie dag!’

‘Hallo Fanny,
Deze e-mail om je te bedanken voor de geweldige dag gisteren.
We kwamen heerlijk ontspannen en erg moe (!!) terug, maar een ‘zen’ moeheid ;-).
We zullen je project van harte aanbevelen, het heeft ons erg goed gedaan! De massages met jou en de sessies met Vanessa hebben ons heel veel geholpen.
We hebben er gisteren al over gesproken met de begeleiders die aanwezig waren bij de CREB tijdens het bezoek aan D., en we zullen het vanmiddag opnieuw bespreken tijdens onze afspraak met het team om het comfort van D te bespreken.
Nogmaals bedankt voor gisteren en nog een prettige dag.’

‘Hallo Fanny,
Nogmaals bedankt voor jouw ontvangst en jouw delicate handen.
Het contact was vanzelfsprekend, alles gebeurde heel natuurlijk zoals we graag hebben… en zoals we zouden willen dat het altijd zou gaan in ons dagelijks leven …
Met vriendelijke groeten.’

‘Toen ik deelnam aan de eerste welzijnsdag in Casa Clara, was ik ’op’. Het was al 4 jaar dat we non-stop vochten voor ons zoontje, en ik begon de gevolgen ervan erg te voelen. Ik was uitgeput, op de rand van een burn-out.
Toen ik over het project hoorde, heb ik snel besloten om een dagje vrij te nemen.
Ik had nooit gedacht dat deze dag mij zo goed zou doen.
We zijn met ons tweeën gekomen. Het was lang geleden dat we samen iets gedaan hadden. Er werd voor ons allebei gezorgd, hetgeen ik hard nodig had.
Door altijd alles te moeten organiseren en regelen, zijn zelfs de voorbereidingen voor de vakantie een nachtmerrie. Ik zie er ook tegen op dat ik op elk moment voor mijn zoontje moet zorgen, zonder af en toe te kunnen rusten.
Bij Fanny heb ik mezelf helemaal kunnen laten gaan, mij helemaal kunnen ontspannen en aan niets hoeven denken.
De omgeving is prachtig, de ontvangst is warm en de massage gewoon fantastisch.
In één dag heb ik mij voldoende kunnen opladen om weer het dagelijkse leven te kunnen doorstaan.’

« ‘De glimlach van de moeders van CREB Woluwe die een moment van ontspanning bij Casa Clara hebben mogen beleven, zegt veel … Ze hebben maar één haast: terugkomen! En nogmaals: ‘We wilden niet weggaan’. Ik hoop dat ze het opnieuw zullen kunnen doen.
Bij Casa Clara is alles in het werk gesteld om bezoekers een echt moment van respijt te garanderen: rust, massage, een jacuzzi, een mooie tuin, beweging, een luisterend oor, een welwillende beschikbaarheid en zelfs een ruimte waar je een hapje kan eten en elkaar kan ontmoeten. De bijdrage voor het deelnemen aan de kosten is voor de meesten toegankelijk. En onze gastvrouw is zelfs bereid om ons te helpen daar naartoe te geraken. Het zou zonde zijn om zichzelf zo’n geschenk te onthouden.’
»

‘Mijn zoon was nog maar een paar maanden oud toen we de vreselijke woorden hoorden van de diagnose van een kankergezwel aan de hersenen. Over een paar weken zullen we het ongelooflijke geluk hebben dat we samen zijn 20ste ver-jaardag kunnen vieren.
Het leven tussen deze twee gebeurtenissen, is nietbepaald een ‘stille rivier’ te noemen … jaren waarin we ons constant, ouders en oudere broer, op de achtergrond hebben geplaatst … Jaren waarin we een zware last droegen, zonder al te veel van onze tekortkomingen te laten zien, wat ons echter op den duur volledig had kunnen uitputten.
Ik denk niet dat het toeval was dat ik Fanny Calcus ontmoet heb. Vanwege onze persoonlijke levensverhalen, weliswaar heel verschillend, konden onze wegen elkaar alleen kruisen.
Als ouder maar ook als verantwoordelijke van een hulp vereninging (Ensemble, pas à pas, actief in pediatrische oncologie in het Kinderziekenhuis), ben was ik erg gevoelig voor de stijl van ondersteuning en welzijn die Fanny altijd aan de families heeft willen aanbieden die getroffen zijn door de zware ziektes en/of handicap van een kind. We hebben een gezamenlijk project opgestart met de toepasselijke naam van ‘Bulles d’oxygène’; maar als onderdeel van het project ‘Hors pistes’ dat hier wordt besproken, kan ik zonder meer haar ouders en broers en zussen door sturen, omdat ik telkens zeker weet wat Fanny hen kan brengen. De handen van Fanny ontknopen en verlichten veel spanningen van het lichaam, maar ze geeft ook haar hoofd en haar hart, ze biedt een warm welkom, een luisterend oor en een woordje aan iedereen, en het is deze warmte die iedereen in staat stelt om zich van veel stress te ontdoen en nieuwe energie op te doen.
Ik denk vaak aan deze moeder wiens artsen in de ziekenhuisafdeling blij waren dat ze haar glimlach en energie terug had gevonden; aan die andere moeder die een groot deel van haar agressiviteit tegenover de medische wereld had verloren; aan deze vader die voor de eerste keer zijn schouders kon ontlasten van een groot deel van de moeilijkheden die hij tijdens de jaren van medische zorg voor zijn zoon ondervond; aan deze broer die een jacuzzi-fan was, maar bovenal bijzonder geraakt werd door de persoonlijke aandacht die ze voor hem had… en aan dit ziek kind, ongelooflijk blij om zijn moeder minder verdrietig, meer ontspannen en energiek weer te zien …
Het enige probleem met dit soort projecten is dat gezinnen het soms moeilijk hebben om zichzelf een pauze toe te staan en er moet herhaaldelijk aan herinnerd worden dat het geen egoïsme is om zichzelf een rust moment te gunnen, waarvan de effecten gunstig zullen zijn voor alle gezinsleden, inclusief het zieke of gehandicapt kind zelf, maar ik twijfel er niet aan dat het de families zelf zijn die ontzettend dankbaar zullen zijn voor het werk van Fanny en dat door de loop van de tijd en door mond-tot-mond reclame, dit project verder zal opgebouwd worden bij Casa Clara.’
»

‘Het was donderdag 22 mei 2014. Slechts één afspraak op mijn agenda, 9h30, Casa Clara. Een plaats voor het respijt van ouders van kinderen met een handicap of ernstige ziektes. Toen ik van haar bestaan hoorde, heb ik Nora, een vriendin en mezelf snel ingeschreven voor één van hun respijtdagen. Nauwelijks tijd om te parkeren voor het huis, Fanny, met een grote glimlach, stond al voor de deur om ons te verwelkomen. Ze is een parel, een charmante huisvrouw. Ze nodigt ons uit om binnen te komen en zich thuis te voelen. En door Casa Clara te stichten is haar het onmogelijke gelukt: een hartverwarmende plaats, sereen en vol tederheid aan de ouders aan te bieden. Onze dag konden we naar wens organiseren, volgens onze verlangens van het moment: jacuzzi, sauna, massage, voetreflexologie, ontspanning … Wat een plezier om voor jezelf te zorgen voor een dag, een paar uurtjes. Zich laten gaan, de mobiel opzij leggen en genieten … gewoon genieten! Deze dag is onze dag. En de massage aangeboden door Fanny is gewoon onbeschrijfelijk. Deze dag is een ongelooflijke samen beleving tussen ouders. Moment van uitwisseling, van lachen … van tranen ook zonder twijfel. Ik had het gevoel deze plek een beetje lichter te verlaten en de wens om zeker terug te komen!
Fanny, duizend dank voor het openen van dit prachtig huis! Bedankt aan Christine en aan u voor uw subtiele aanwezigheid, voor de echte discussies die we hadden, voor het gezelschap tijdens het middagmaal, voor die kleine gebaren die de schoonheid van deze dag hebben gemaakt!
Zoals het project van Villa Indigo of elk project in dit domein, vraagt het tijd. De tijd dat ouders je project leren kennen, de deur durven openduwen en zich laten gaan. God weet hoe moeilijk het voor ons als ouders soms is om hulp te vragen, onze limieten leren kennen, durven een pauze nemen en achteruit kijken. Ik beloof dat ik zal blijven communiceren over Casa Clara met de ouders die ik ontmoet, aan de ouders van kinderen van X fragile die ik ontmoet binnen de vereniging X Fragile. Ik zal het blijven aanbevelen.
Voor elke ouder, aarzel niet! Casa Clara is om te consumeren zonder mate! ;-)’